Poem428

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

خردمـند   و   شايسته   بهرامـشاه
هـمي  داشت  سوک  پدر  چندگاه
چو   بنشسـت   بر   جايگاه   مـهي
چـنين  گفت  بر  تخت شاهنشهي
کـه   هر   شاه   کز  داد  گنج  آگـند
بدانيد      کان      گـنـج      نـپراگـند
ز    ما    ايزد    پاک    خـشـنود   باد
بدانديش   را   دل   پر   از   دود   باد
همـه   دانش  اوراست  ما  بنده‌ايم
کـه    کاهـنده   و   هـم   فزاينده‌ايم
جـهاندار  يزدان  بود  داد  و  راسـت
که  نفزود  در  پادشاهي نه کاست
کـسي   کو  به  بخشـش  توانا  بود
خردمـند    و    بيدار    و    دانا    بود
نـبايد   کـه   بـندد   در  گنج  سخت
بـه   ويژه   خداوند   ديهيم  و  تخـت
وگر   چـند  بخشي  ز  گنج  سخـن
برافـشان   کـه  دانش  نيايد  به  بن
ز   نيک   و   بديها   بـه  يزدان  گراي
چو خواهي که نيکيت ماند به جاي
اگر زو شناسي همه خوب و زشت
بيابي   بـه   پاداش   خرم   بهشـت
وگر     برگزيني     ز     گيتي     هوا
بـماني    بـه    چنـگ    هوا   بي‌نوا
چو   داردت   يزدان  بدو  دسـت  ياز
بدان   تا   نـماني   بـه  گرم  و  گداز
چـنين  است  اميدم  به  يزدان پاک
کـه  چون  سر  بيارم بدين تيره‌خاک
جـهاندار        پيروز        دارد       مرا
هـمان    گيتي    افروز    دارد    مرا
گر    اندر    جـهان    داد    بـپراگـنـم
ازان    بـه   کـه   بيداد   گنج   آگنـم
کـه    ايدر    بـماند   همه   رنـج   ما
بـه  دشمن  رسد  بي‌گمان گنج ما
کـه   تخـت   بزرگي  نماند  به  کس
جـهاندار     باشد     ترا    يار    بـس
بد    و    نيک    ماند    ز   ما   يادگار
تو    تـخـم    بدي   تا   تواني   مـکار
چو شد سال آن پادشا بر دو هفت
بـه   پاليز   آن   سرو   يازان  بخفـت
بـه   يک   چـندگـه   دير   بيمار   بود
دل    کـهـتران    پر    ز    تيمار    بود
نـبودش   پـسر   پنج   دخترش   بود
يکي   کـهـتر   از   وي  برادرش  بود
بدو    داد    ناگاه   گـنـج   و   سـپاه
هـمان  مهر  شاهي و تخت و کلاه
جـهاندار     برنا    ز    گيتي    برفـت
برو   ساليان  برگذشته  دو  هـفـت
ايا  شست  و سه ساله مرد کهـن
تو   از   باد   تا  چـند  راني  سـخـن
هـمان    روز    تو    ناگـهان   بـگذرد
در     توبـه    بـگزين    و    راه    خرد
جـهاندار    زين   پير   خـشـنود   باد
خرد  مايه  باد  و  سـخـن  سود باد
اگر   در  سخـن  موي  کافد  هـمي
بـه    تاريکي    اندر   بـبافد   هـمي
گر  او  اين  سخن‌ها  که اندرگرفـت
بـه   پيري  سرآرد  نباشد  شگفـت
بـه    نام    شهنشاه   شمـشيرزن
بـه   بالا   سرش   برتر   از  انجـمـن
زمانـه    بـه    کام    شهنـشاه   باد
سر    تـخـت    او   افـسر   ماه   باد
کزويسـت   کام   و   بدويسـت   نام
ورا      باد     تاج     کيي     شادکام
بزرگي    و    دانـش    ورا    راه   باد
وزو    دسـت    بدخواه    کوتاه    باد