|
الا اي خريدار مـغز سـخـن
|
|
دلـت برگسـل زين سراي کهن
|
|
کجا چون من و چون تو بسيار ديد
|
|
نـخواهد هـمي با کسي آرميد
|
|
اگر شـهرياري و گر پيشـکار
|
|
تو ناپايداري و او پايدار
|
|
چه با رنج باشي چه با تاج و تخت
|
|
بـبايدت بستـن به فرجام رخت
|
|
اگر ز آهـني چرخ بـگدازدت
|
|
چو گشـتي کهن نيز نـنوازدت
|
|
چو سرو دلاراي گردد بـه خـم
|
|
خروشان شود نرگـسان دژم
|
|
هـمان چـهره ارغوان زعفران
|
|
سـبـک مردم شاد گردد گران
|
|
اگر شـهرياري و گر زيردسـت
|
|
بـجز خاک تيره نيابي نشسـت
|
|
کـجا آن بزرگان با تاج و تخـت
|
|
کـجا آن سواران پيروزبـخـت
|
|
کـجا آن خردمـند کـندآوران
|
|
کـجا آن سرافراز و جنگي سران
|
|
کـجا آن گزيده نياکان ما
|
|
کـجا آن دليران و پاکان ما
|
|
همـه خاک دارند بالين و خشت
|
|
خنک آنک جز تخم نيکي نکشت
|
|
نـشان بس بود شهريار اردشير
|
|
چو از من سخن بشـنوي يادگير
|
![[email]](http://www.toolset.org/files/icons/email.png){kind=icon}