Poem320

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

ز   عـموريه   مادرش   را   بـخواند
چو   آمد   سخـنـهاي   دارا   براند
بدو    گـفـت    نزد    دلاراي   شو
بـه   خوبي   بـه   پيوند  گفـتار  نو
بـه  پرده  درون  روشنک  را  ببين
چو   ديدي   ز  ما  کـن  برو  آفرين
بـبر    طوق   با   ياره   و   گوشوار
يکي    تاج    پر    گوهر    شاهوار
صد    اشـتر   ز   گستردنيها   بـبر
صد  اشتر  ز  هر  گونه ديبا بـه زر
هـم  از  گنج  دينار چو سي هزار
بـه   بدره   درون  کن  ز  بهر  نـثار
ز  رومي  کنيزک  چو  سيصد بـبر
دگر  هرچ  بايد  همه سر بـه سر
يکي جام زر هر يکي را به دست
بر    آيين   خوبان   خـسروپرسـت
ابا   خويشـتـن   خادمان   بر  براه
ز   راه   و  ز  آيين  شاهان  مـکاه
بـشد    مادر   شاه   با   ترجـمان
ده    از   فيلـسوفان   شيرين‌زبان
چو   آمد   به   نزديکي   اصـفـهان
پذيره    شدندش   فراوان   مـهان
بيامد    ز    ايوان    دلاراي   پيش
خود  و  نامداران  بـه آيين خويش
بـه   دهـليز   کردند   چندان   نثار
که بر چشم گنج درم گشت خوار
بـه   ايوان   نشستـند   با  راي‌زن
هـمـه   نامداران   شدند   انجمن
دلاراي   برداشت   چندان  جـهيز
کـه  شد  در  جهان  روي بازار تيز
شـتر   در   شتر  رفت  فرسنگـها
ز   زرين   و   سيمين   وز   رنـگـها
ز    پوشيدني   و   ز   گـسـتردني
ز      افـگـندني      و     پراگـندني
ز   اسپان  تازي  به  زرين  سـتام
ز  شمشير  هندي  بـه زرين نيام
ز  خفتان  و  از  خود و برگسـتوان
ز   گوپال   و   ز   خـنـجر  هـندوان
چـه   مايه   بريده   چـه  از  نابريد
کسي  در  جهان بيشتر زان نديد
ز   ايوان   پرستندگان   خواستـند
چـهـل    مـهد    زرين    بياراستند
يکي  مهد  با  چـتر  و  با  خادمان
نشست  اندرو  روشنک شادمان
ز     کاخ    دلاراي    تا    نيم    راه
درم  بود  و دينار و اسپ و سـپاه
ببستـند   آذين   به  شهر  اندرون
پر  از  خنده  لبـها  و دل پر ز خون
بران    چـتر    ديبا   درم   ريخـتـند
ز  بر  مشک  سارا همي بيختـند
چو ماه اندر آمد به مشکوي شاه
سـکـندر   بدو   کرد   چندي  نگاه
بران  برز  و  بالا  و  آن خوب چـهر
تو  گفتي  خرد  پروريدش به مـهر
چو  مادرش  بر  تخت زرين نشاند
سکندر  بروبر  همي  جان فشاند
نشستند  يک  هفته  با او به هم
همي  راي زد شاه بر بيش و کم
نـبد   جز   بزرگي   و   آهستـگي
خردمندي  و  شرم و شايستگي
بـبردند    ز    ايران    فراوان   نـثار
ز     دينار     وز     گوهر    شاهوار
همه  شهر  ايران  و توران و چين
بـه   شاهي   برو  خواندند  آفرين
همـه  روي  گيتي  پر  از داد شد
بـه   هر   جاي  ويراني  آباد  شد