Poem220

HomeIranPoetryShahnameh Ferdowsi

بدو    داد    پـس    شاه   بـهزاد   را
سـپـه   جوشـن   و   خود   پولاد  را
پـس  شاه  کشته  ميان  را ببست
سيه   رنـگ   بهزاد   را   برنشسـت
خراميد       تا      رزمـگاه      سـپاه
نشسـتـه   بران   خوب  رنگ  سياه
بـه   پيش   صف  دشمنان  ايسـتاد
هـمي  برکشيد  از  جگر  سرد  باد
منـم    گفـت    بـسـتور    پور    زرير
پذيره      نيايد      مرا     نره     شير
کـجا   باشد   آن  جادوي  بيدرفـش
که  بردست  آن  جمشيدي درفش
چو      پاسـخ      ندادند     آزاد     را
برانگيخـت     شبرنـگ     بـهزاد    را
بکـشـت   از   تگينان  لشکر  بسي
پذيره    نيامد    مر    او   را   کـسي
وزان   سوي   ديگر   گو  اسـفـنديار
همي  کشتشان بي‌مر و بي‌شمار
چو   سالار   چين   ديد  بـسـتور  را
کيان    زاده    آن   پـهـلوان   پور   را
به  لشکر  بگفت  اين که شايد بدن
کزين  سان  هـمي  نيزه  داند  زدن
بکشـت   از   تگينان  من  بي‌شمار
مـگر    گـشـت    زنده    زرير   سوار
کـه  نزد  من  آمد  زرير  از  نخسـت
برين سان همي تاخت باره درست
کـجا    رفـت    آن   بيدرفـش   گزين
هم‌اکنون  سوي منش خوانيد هين
بـخواندند   و   آمد   دمان  بيدرفـش
گرفته  به  دست  آن درفش بنفش
نشـسـتـه    بران    باره    خسروي
بـپوشيده    آن    جوشـن    پهـلوي
خراميد   تا   پيش   لـشـکر  ز  شاه
نـگـهـبان    مرز    و    نگهـبان    گاه
گرفـتـه    هـمان    تيغ    زهر   آبدار
کـه   افـگـنده   بد   آن   زرير   سوار
بگشـتـند   هر  دو  به  ژوپين  و  تير
سر    جاودان    ترک    و   پور   زرير
پـس     آگاه     کردند    زان    کارزار
پـس    شاه    را   فرخ   اسـفـنديار
هـمي  تاختش  تا  بديشان  رسيد
سر   جاودان   چون  مر  او  را  بديد
برافـگـند    اسـپ    از    ميان   نبرد
بدانسـت   کش  بر  سر  افتاد  مرد
بينداخـت  آن  زهر  خورده  به  روي
مگر  کس کند زشت رخشنده روي
نيامد      برو      تيغ      زهر      آبدار
گرفتـش   همان  تيغ  شاه  استوار
زدش    پـهـلواني    يکي   بر   جـگر
چـنان  کز  دگر  سو  برون  کرد سر
چو   آهو   ز   باره  در  افـتاد  و  مرد
بديد    از   کيان   زادگان   دسـتـبرد
فرود     آمد    از    باره    اسـفـنديار
سـليح     زرير    آن    گزيده    سوار
ازان    جادوي   پير   بيرون   کـشيد
سرش   را   ز   نيمـه‌تـن   اندر  بريد
نـکو    رنـگ   باره   زرير   و   درفـش
بـبرد    و   سر   بي‌هـنر   بيدرفـش
سـپاه     کيان    بانـگ    برداشتـند
هـمي    نـعره   از   ابر   بگذاشتـند
که  پيروز  شد  شاه و دشمن فگند
بـشد     بازآورد     اسـپ    سـمـند
شد    آن    شاهزاده    سوار   دلير
سوي   شاه  برد  آن  سـمـند  زرير
سر    پير    جادوش   بـنـهاد   پيش
کشنده  بکشت  اينت آيين و کيش